praetergrediens
Latin
Etymology
Present participle of praetergredior
Participle
praetergrediēns m or f or n (genitive praetergredientis); third declension
- walking by, marching by
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | praetergrediēns | praetergrediēns | praetergredientēs | praetergredientia | |
Genitive | praetergredientis | praetergredientis | praetergredientium | praetergredientium | |
Dative | praetergredientī | praetergredientī | praetergredientibus | praetergredientibus | |
Accusative | praetergredientem | praetergrediēns | praetergredientēs, praetergredientīs | praetergredientia | |
Ablative | praetergrediente, praetergredientī1 | praetergrediente, praetergredientī1 | praetergredientibus | praetergredientibus | |
Vocative | praetergrediēns | praetergrediēns | praetergredientēs | praetergredientia |
1When used purely as an adjective.