praenuntians
Latin
Etymology
Present participle of praenuntiō.
Participle
praenuntiāns m, f, n (genitive praenuntiantis); third declension
- foretelling, predicting
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | praenuntiāns | praenuntiāns | praenuntiantēs | praenuntiantia | |
Genitive | praenuntiantis | praenuntiantis | praenuntiantium | praenuntiantium | |
Dative | praenuntiantī | praenuntiantī | praenuntiantibus | praenuntiantibus | |
Accusative | praenuntiantem | praenuntiāns | praenuntiantēs, praenuntiantīs | praenuntiantia | |
Ablative | praenuntiante, praenuntiantī1 | praenuntiante, praenuntiantī1 | praenuntiantibus | praenuntiantibus | |
Vocative | praenuntiāns | praenuntiāns | praenuntiantēs | praenuntiantia |
1When used purely as an adjective.