praemitto
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /prae̯ˈmit.toː/, [prae̯ˈmɪt.toː]
Verb
praemittō (present infinitive praemittere, perfect active praemīsī, supine praemissum); third conjugation
- I send forward or ahead
Inflection
Conjugation of praemitto (third conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | praemittō | praemittis | praemittit | praemittimus | praemittitis | praemittunt |
imperfect | praemittēbam | praemittēbās | praemittēbat | praemittēbāmus | praemittēbātis | praemittēbant | |
future | praemittam | praemittēs | praemittet | praemittēmus | praemittētis | praemittent | |
perfect | praemīsī | praemīsistī | praemīsit | praemīsimus | praemīsistis | praemīsērunt, praemīsēre | |
pluperfect | praemīseram | praemīserās | praemīserat | praemīserāmus | praemīserātis | praemīserant | |
future perfect | praemīserō | praemīseris | praemīserit | praemīserimus | praemīseritis | praemīserint | |
passive | present | praemittor | praemitteris, praemittere | praemittitur | praemittimur | praemittiminī | praemittuntur |
imperfect | praemittēbar | praemittēbāris, praemittēbāre | praemittēbātur | praemittēbāmur | praemittēbāminī | praemittēbantur | |
future | praemittar | praemittēris, praemittēre | praemittētur | praemittēmur | praemittēminī | praemittentur | |
perfect | praemissus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | praemissus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | praemissus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | praemittam | praemittās | praemittat | praemittāmus | praemittātis | praemittant |
imperfect | praemitterem | praemitterēs | praemitteret | praemitterēmus | praemitterētis | praemitterent | |
perfect | praemīserim | praemīserīs | praemīserit | praemīserimus | praemīseritis | praemīserint | |
pluperfect | praemīsissem | praemīsissēs | praemīsisset | praemīsissēmus | praemīsissētis | praemīsissent | |
passive | present | praemittar | praemittāris, praemittāre | praemittātur | praemittāmur | praemittāminī | praemittantur |
imperfect | praemitterer | praemitterēris, praemitterēre | praemitterētur | praemitterēmur | praemitterēminī | praemitterentur | |
perfect | praemissus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | praemissus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | praemitte | — | — | praemittite | — |
future | — | praemittitō | praemittitō | — | praemittitōte | praemittuntō | |
passive | present | — | praemittere | — | — | praemittiminī | — |
future | — | praemittitor | praemittitor | — | — | praemittuntor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | praemittere | praemīsisse | praemissūrus esse | praemittī | praemissus esse | praemissum īrī | |
participles | praemittēns | — | praemissūrus | — | praemissus | praemittendus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
praemittere | praemittendī | praemittendō | praemittendum | praemissum | praemissū |
Descendants
- English: premit, premise
- Italian: premettere
References
- praemitto in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- praemitto in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- praemitto in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette