praeductal
Latin
Etymology
From praeductus (perfect passive participle of praedūcō (“draw”)) + -al.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /prae̯ˈduk.tal/, [präe̯ˈd̪ʊkt̪äɫ̪]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /preˈduk.tal/, [preˈd̪ukt̪äl]
Noun
praeductal n (genitive praeductālis); third declension
- a pencil for drawing lines
Declension
Third-declension noun (neuter, “pure” i-stem).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | praeductal | praeductālia |
Genitive | praeductālis | praeductālium |
Dative | praeductālī | praeductālibus |
Accusative | praeductal | praeductālia |
Ablative | praeductālī | praeductālibus |
Vocative | praeductal | praeductālia |
References
- “praeductal”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- praeductal in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- praeductal in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)