praeclamo
Latin
Etymology
From prae- + clamo.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /prae̯ˈklaː.moː/, [prae̯ˈkɫaː.moː]
Verb
praeclāmō (present infinitive praeclāmāre, perfect active praeclāmāvī, supine praeclāmātum); first conjugation
- I forewarn (cry out beforehand)
Inflection
| Conjugation of praeclamo (first conjugation) | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| indicative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | praeclāmō | praeclāmās | praeclāmat | praeclāmāmus | praeclāmātis | praeclāmant |
| imperfect | praeclāmābam | praeclāmābās | praeclāmābat | praeclāmābāmus | praeclāmābātis | praeclāmābant | |
| future | praeclāmābō | praeclāmābis | praeclāmābit | praeclāmābimus | praeclāmābitis | praeclāmābunt | |
| perfect | praeclāmāvī | praeclāmāvistī | praeclāmāvit | praeclāmāvimus | praeclāmāvistis | praeclāmāvērunt, praeclāmāvēre | |
| pluperfect | praeclāmāveram | praeclāmāverās | praeclāmāverat | praeclāmāverāmus | praeclāmāverātis | praeclāmāverant | |
| future perfect | praeclāmāverō | praeclāmāveris | praeclāmāverit | praeclāmāverimus | praeclāmāveritis | praeclāmāverint | |
| passive | present | praeclāmor | praeclāmāris, praeclāmāre | praeclāmātur | praeclāmāmur | praeclāmāminī | praeclāmantur |
| imperfect | praeclāmābar | praeclāmābāris, praeclāmābāre | praeclāmābātur | praeclāmābāmur | praeclāmābāminī | praeclāmābantur | |
| future | praeclāmābor | praeclāmāberis, praeclāmābere | praeclāmābitur | praeclāmābimur | praeclāmābiminī | praeclāmābuntur | |
| perfect | praeclāmātus + present active indicative of sum | ||||||
| pluperfect | praeclāmātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
| future perfect | praeclāmātus + future active indicative of sum | ||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | praeclāmem | praeclāmēs | praeclāmet | praeclāmēmus | praeclāmētis | praeclāment |
| imperfect | praeclāmārem | praeclāmārēs | praeclāmāret | praeclāmārēmus | praeclāmārētis | praeclāmārent | |
| perfect | praeclāmāverim | praeclāmāverīs | praeclāmāverit | praeclāmāverimus | praeclāmāveritis | praeclāmāverint | |
| pluperfect | praeclāmāvissem | praeclāmāvissēs | praeclāmāvisset | praeclāmāvissēmus | praeclāmāvissētis | praeclāmāvissent | |
| passive | present | praeclāmer | praeclāmēris, praeclāmēre | praeclāmētur | praeclāmēmur | praeclāmēminī | praeclāmentur |
| imperfect | praeclāmārer | praeclāmārēris, praeclāmārēre | praeclāmārētur | praeclāmārēmur | praeclāmārēminī | praeclāmārentur | |
| perfect | praeclāmātus + present active subjunctive of sum | ||||||
| pluperfect | praeclāmātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
| imperative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | — | praeclāmā | — | — | praeclāmāte | — |
| future | — | praeclāmātō | praeclāmātō | — | praeclāmātōte | praeclāmantō | |
| passive | present | — | praeclāmāre | — | — | praeclāmāminī | — |
| future | — | praeclāmātor | praeclāmātor | — | — | praeclāmantor | |
| non-finite forms | active | passive | |||||
| present | perfect | future | present | perfect | future | ||
| infinitives | praeclāmāre | praeclāmāvisse | praeclāmātūrus esse | praeclāmārī | praeclāmātus esse | praeclāmātum īrī | |
| participles | praeclāmāns | — | praeclāmātūrus | — | praeclāmātus | praeclāmandus | |
| verbal nouns | gerund | supine | |||||
| nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
| praeclāmāre | praeclāmandī | praeclāmandō | praeclāmandum | praeclāmātum | praeclāmātū | ||
Derived terms
- praeclāmitātor
References
- praeclamo in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- praeclamo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette