praecedens
Latin
Etymology
Present participle of praecēdō.
Participle
praecēdēns m or f or n (genitive praecēdentis); third declension
- preceding
- surpassing, excelling
Declension
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | praecēdēns | praecēdēns | praecēdentēs | praecēdentia | |
| Genitive | praecēdentis | praecēdentis | praecēdentium | praecēdentium | |
| Dative | praecēdentī | praecēdentī | praecēdentibus | praecēdentibus | |
| Accusative | praecēdentem | praecēdēns | praecēdentēs, praecēdentīs | praecēdentia | |
| Ablative | praecēdente, praecēdentī1 | praecēdente, praecēdentī1 | praecēdentibus | praecēdentibus | |
| Vocative | praecēdēns | praecēdēns | praecēdentēs | praecēdentia | |
1When used purely as an adjective.