praecanto
Latin
Etymology
prae- (“before”) + cantō (“I sing”)
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /prae̯ˈkan.toː/
Verb
praecantō (present infinitive praecantāre, perfect active praecantāvī, supine praecantātum); first conjugation
- (pre-Classical) I foretell, prophesy
- (post-Augustan) I enchant, bewitch
Conjugation
| Conjugation of praecantō (first conjugation) | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| indicative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | praecantō | praecantās | praecantat | praecantāmus | praecantātis | praecantant |
| imperfect | praecantābam | praecantābās | praecantābat | praecantābāmus | praecantābātis | praecantābant | |
| future | praecantābō | praecantābis | praecantābit | praecantābimus | praecantābitis | praecantābunt | |
| perfect | praecantāvī | praecantāvistī | praecantāvit | praecantāvimus | praecantāvistis | praecantāvērunt, praecantāvēre | |
| pluperfect | praecantāveram | praecantāverās | praecantāverat | praecantāverāmus | praecantāverātis | praecantāverant | |
| future perfect | praecantāverō | praecantāveris | praecantāverit | praecantāverimus | praecantāveritis | praecantāverint | |
| passive | present | praecantor | praecantāris, praecantāre | praecantātur | praecantāmur | praecantāminī | praecantantur |
| imperfect | praecantābar | praecantābāris, praecantābāre | praecantābātur | praecantābāmur | praecantābāminī | praecantābantur | |
| future | praecantābor | praecantāberis, praecantābere | praecantābitur | praecantābimur | praecantābiminī | praecantābuntur | |
| perfect | praecantātus + present active indicative of sum | ||||||
| pluperfect | praecantātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
| future perfect | praecantātus + future active indicative of sum | ||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | praecantem | praecantēs | praecantet | praecantēmus | praecantētis | praecantent |
| imperfect | praecantārem | praecantārēs | praecantāret | praecantārēmus | praecantārētis | praecantārent | |
| perfect | praecantāverim | praecantāverīs | praecantāverit | praecantāverīmus | praecantāverītis | praecantāverint | |
| pluperfect | praecantāvissem | praecantāvissēs | praecantāvisset | praecantāvissēmus | praecantāvissētis | praecantāvissent | |
| passive | present | praecanter | praecantēris, praecantēre | praecantētur | praecantēmur | praecantēminī | praecantentur |
| imperfect | praecantārer | praecantārēris, praecantārēre | praecantārētur | praecantārēmur | praecantārēminī | praecantārentur | |
| perfect | praecantātus + present active subjunctive of sum | ||||||
| pluperfect | praecantātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
| imperative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | — | praecantā | — | — | praecantāte | — |
| future | — | praecantātō | praecantātō | — | praecantātōte | praecantantō | |
| passive | present | — | praecantāre | — | — | praecantāminī | — |
| future | — | praecantātor | praecantātor | — | — | praecantantor | |
| non-finite forms | active | passive | |||||
| present | perfect | future | present | perfect | future | ||
| infinitives | praecantāre | praecantāvisse | praecantātūrum esse | praecantārī | praecantātum esse | praecantātum īrī | |
| participles | praecantāns | — | praecantātūrus | — | praecantātus | praecantandus | |
| verbal nouns | gerund | supine | |||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
| praecantandī | praecantandō | praecantandum | praecantandō | praecantātum | praecantātū | ||
References
- praecanto in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- praecanto in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette