poznaczyć
Polish
Etymology
From po- + znaczyć.
Pronunciation
- IPA(key): /pɔˈzna.t͡ʂɨt͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -at͡ʂɨt͡ɕ
- Syllabification: po‧zna‧czyć
Verb
poznaczyć pf
- (transitive) to mark many times, to mark many things
Conjugation
Conjugation of poznaczyć pf
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
infinitive | poznaczyć | |||||
future tense | 1st | poznaczę | poznaczymy | |||
2nd | poznaczysz | poznaczycie | ||||
3rd | poznaczy | poznaczą | ||||
impersonal | poznaczy się | |||||
past tense | 1st | poznaczyłem | poznaczyłam | poznaczyliśmy | poznaczyłyśmy | |
2nd | poznaczyłeś | poznaczyłaś | poznaczyliście | poznaczyłyście | ||
3rd | poznaczył | poznaczyła | poznaczyło | poznaczyli | poznaczyły | |
impersonal | poznaczono | |||||
conditional | 1st | poznaczyłbym | poznaczyłabym | poznaczylibyśmy | poznaczyłybyśmy | |
2nd | poznaczyłbyś | poznaczyłabyś | poznaczylibyście | poznaczyłybyście | ||
3rd | poznaczyłby | poznaczyłaby | poznaczyłoby | poznaczyliby | poznaczyłyby | |
impersonal | poznaczono by | |||||
imperative | 1st | niech poznaczę | poznaczmy | |||
2nd | poznacz | poznaczcie | ||||
3rd | niech poznaczy | niech poznaczą | ||||
passive adjectival participle | poznaczony | poznaczona | poznaczone | poznaczeni | poznaczone | |
anterior adverbial participle | poznaczywszy | |||||
verbal noun | poznaczenie |
Further reading
- poznaczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- poznaczyć in Polish dictionaries at PWN