powód
Old Polish
Etymology
From Proto-Slavic *povodъ.
Noun
powód m
- origin, beginning
- success, prosperity
- leadership
- incentive
- rope or cord used to lead a horse
Descendants
- Polish: powód
Further reading
Słownik etymologiczny języka polskiego/powód on the Polish Wikisource.Wikisource pl
Polish
Etymology
Inherited from Old Polish powód, from Proto-Slavic *povodъ.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈpɔ.vut/
Audio (file) - Rhymes: -ɔvut
- Syllabification: po‧wód
Noun
powód m pers (feminine powódka)
- plaintiff
Declension
Declension of powód
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | powód | powodowie |
| genitive | powoda | powodów |
| dative | powodowi | powodom |
| accusative | powoda | powodów |
| instrumental | powodem | powodami |
| locative | powodzie | powodach |
| vocative | powodzie | powodowie |
Noun
powód m inan
- cause, reason
- Nie miał żadnego powodu, żeby kłamać. ― He had no reason to lie.
Declension
Declension of powód
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | powód | powody |
| genitive | powodu | powodów |
| dative | powodowi | powodom |
| accusative | powód | powody |
| instrumental | powodem | powodami |
| locative | powodzie | powodach |
| vocative | powodzie | powody |
Derived terms
preposition
- z powodu
Further reading
- powód in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- powód in Polish dictionaries at PWN