powietrze
Polish
Etymology
Inherited from Old Polish powietrze, from Proto-Slavic *povětrьje. Cognate with Belarusian паве́тра (pavjétra), Czech povětří, Lower Sorbian pówětš, Russian пове́трие (povétrije), Ukrainian пові́тря (povítrja) and Upper Sorbian powětr. By surface analysis, po- + wiatr (“wind”) + -e.
Pronunciation
- IPA(key): /pɔˈvjɛt.ʂɛ/
Audio 1 (file) Audio 2 (file) - Rhymes: -ɛtʂɛ
- Syllabification: po‧wiet‧rze
Noun
powietrze n
- (uncountable) air (gases making up the atmosphere of a planet)
Declension
Declension of powietrze
singular | |
---|---|
nominative | powietrze |
genitive | powietrza |
dative | powietrzu |
accusative | powietrze |
instrumental | powietrzem |
locative | powietrzu |
vocative | powietrze |
Derived terms
adjective
- powietrzny
adverb
- powietrznie
nouns
- powietrznia
- powietrznik
- powietrzność
- powietrzówa
verbs
- napowietrzać impf
- napowietrzyć pf
- odpowietrzać impf
- odpowietrzyć pf
- zapowietrzać impf
- zapowietrzyć pf
Further reading
- powietrze in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- powietrze in Polish dictionaries at PWN