potykać

Polish

From po- +‎ tykać.

potykać impf (perfective potknąć)

(reflexive) to trip, to stumble, to falter [+ na (locative)] or [+ o (accusative) = over something]
(reflexive, figuratively) to err, to fail, to make a mistake
(reflexive, literary) to skirmish [+ z (instrumental) = with an enemy]
(archaic, reflexive) to duel
Synonyms: pojedynkować, walczyć

Conjugation of potykać impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		potykać
present tense	1^st	potykam			potykamy
	2^nd	potykasz			potykacie
	3^rd	potyka			potykają
	impersonal	potyka się
past tense	1^st	potykałem	potykałam		potykaliśmy	potykałyśmy
	2^nd	potykałeś	potykałaś		potykaliście	potykałyście
	3^rd	potykał	potykała	potykało	potykali	potykały
	impersonal	potykano
future tense	1^st	będę potykał, będę potykać	będę potykała, będę potykać		będziemy potykali, będziemy potykać	będziemy potykały, będziemy potykać
	2^nd	będziesz potykał, będziesz potykać	będziesz potykała, będziesz potykać		będziecie potykali, będziecie potykać	będziecie potykały, będziecie potykać
	3^rd	będzie potykał, będzie potykać	będzie potykała, będzie potykać	będzie potykało, będzie potykać	będą potykali, będą potykać	będą potykały, będą potykać
	impersonal	będzie potykać się
conditional	1^st	potykałbym	potykałabym		potykalibyśmy	potykałybyśmy
	2^nd	potykałbyś	potykałabyś		potykalibyście	potykałybyście
	3^rd	potykałby	potykałaby	potykałoby	potykaliby	potykałyby
	impersonal	potykano by
imperative	1^st	niech potykam			potykajmy
	2^nd	potykaj			potykajcie
	3^rd	niech potyka			niech potykają
active adjectival participle		potykający	potykająca	potykające	potykający	potykające
contemporary adverbial participle		potykając
verbal noun		potykanie