poruczyć
Polish
Etymology
Borrowed from Old Czech poručiti, from Proto-Slavic *porǫčiti. Doublet of poręczyć, an inherited form.
Pronunciation
- IPA(key): /pɔˈru.t͡ʂɨt͡ɕ/
- Rhymes: -ut͡ʂɨt͡ɕ
- Syllabification: po‧ru‧czyć
Verb
poruczyć pf (imperfective poruczać)
- (transitive, literary) to commit, to commission, to entrust, to charge [+accusative = something] [+dative = to someone]
- Synonyms: polecić, powierzyć, zlecić
Conjugation
Conjugation of poruczyć pf
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
infinitive | poruczyć | |||||
future tense | 1st | poruczę | poruczymy | |||
2nd | poruczysz | poruczycie | ||||
3rd | poruczy | poruczą | ||||
impersonal | poruczy się | |||||
past tense | 1st | poruczyłem | poruczyłam | poruczyliśmy | poruczyłyśmy | |
2nd | poruczyłeś | poruczyłaś | poruczyliście | poruczyłyście | ||
3rd | poruczył | poruczyła | poruczyło | poruczyli | poruczyły | |
impersonal | poruczono | |||||
conditional | 1st | poruczyłbym | poruczyłabym | poruczylibyśmy | poruczyłybyśmy | |
2nd | poruczyłbyś | poruczyłabyś | poruczylibyście | poruczyłybyście | ||
3rd | poruczyłby | poruczyłaby | poruczyłoby | poruczyliby | poruczyłyby | |
impersonal | poruczono by | |||||
imperative | 1st | niech poruczę | poruczmy | |||
2nd | porucz | poruczcie | ||||
3rd | niech poruczy | niech poruczą | ||||
passive adjectival participle | poruczony | poruczona | poruczone | poruczeni | poruczone | |
anterior adverbial participle | poruczywszy | |||||
verbal noun | poruczenie |
Derived terms
noun
- poruczenie
Further reading
- poruczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- poruczyć in Polish dictionaries at PWN