porucznik
Polish
Etymology
Borrowed from Old Czech poručník.
Pronunciation
- IPA(key): /pɔˈrut͡ʂ.ɲik/
Audio (file) - Rhymes: -ut͡ʂɲik
- Syllabification: po‧rucz‧nik
Noun
porucznik m pers (abbreviation por.)
- lieutenant
Declension
Declension of porucznik
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | porucznik | porucznicy |
| genitive | porucznika | poruczników |
| dative | porucznikowi | porucznikom |
| accusative | porucznika | poruczników |
| instrumental | porucznikiem | porucznikami |
| locative | poruczniku | porucznikach |
| vocative | poruczniku | porucznicy |
Descendants
- → Russian: пору́чик (porúčik)
- → Armenian: պորուչիկ (poručʿik)
Further reading
- porucznik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- porucznik in Polish dictionaries at PWN