abominor
Latin
Alternative forms
- abōminō (more archaic)
Etymology
From ab- (“of, by, from”) + ōminor (“forebode, predict, presage”), from ōmen (“sign, token, omen”).
Verb
abōminor (present infinitive abōminārī, perfect active abōminātus sum); first conjugation, deponent
- I deprecate (as an ill omen).
- I abominate, abhor, detest, loathe.
- Synonyms: dēspuō, exsecror, abhorreō
- Antonyms: amō, dīligō
Conjugation
Conjugation of abōminor (first conjugation, deponent) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | abōminor | abōmināris, abōmināre | abōminātur | abōmināmur | abōmināminī | abōminantur |
imperfect | abōminābar | abōminābāris, abōminābāre | abōminābātur | abōminābāmur | abōminābāminī | abōminābantur | |
future | abōminābor | abōmināberis, abōminābere | abōminābitur | abōminābimur | abōminābiminī | abōminābuntur | |
perfect | abōminātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | abōminātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | abōminātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | abōminer | abōminēris, abōminēre | abōminētur | abōminēmur | abōminēminī | abōminentur |
imperfect | abōminārer | abōminārēris, abōminārēre | abōminārētur | abōminārēmur | abōminārēminī | abōminārentur | |
perfect | abōminātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | abōminātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | abōmināre | — | — | abōmināminī | — |
future | — | abōminātor | abōminātor | — | — | abōminantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | abōminārī | abōminātum esse | abōminātūrum esse | — | — | — | |
participles | abōmināns | abōminātus | abōminātūrus | — | — | abōminandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
abōminandī | abōminandō | abōminandum | abōminandō | abōminātum | abōminātū |
Derived terms
- abōminābilis
- abōminātiō
Related terms
- abōmināmentum
- abōminōsus
Descendants
- → Catalan: abominar
- → English: abominate
- → French: abominer
- → Italian: abominare
- → Portuguese: abominar
- → Spanish: abominar
References
- “abominor”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “abominor”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- abominor in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- God forbid: quod abominor! (procul absit!)
- God forbid: quod abominor! (procul absit!)