poplamić
Polish
Etymology
From po- + plamić.
Pronunciation
- IPA(key): /pɔˈpla.mit͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -amit͡ɕ
- Syllabification: po‧pla‧mić
Verb
poplamić pf (imperfective plamić)
- (transitive) to stain, to soil
- Synonym: zaplamić
Conjugation
Conjugation of poplamić pf
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
infinitive | poplamić | |||||
future tense | 1st | poplamię | poplamimy | |||
2nd | poplamisz | poplamicie | ||||
3rd | poplami | poplamią | ||||
impersonal | poplami się | |||||
past tense | 1st | poplamiłem | poplamiłam | poplamiliśmy | poplamiłyśmy | |
2nd | poplamiłeś | poplamiłaś | poplamiliście | poplamiłyście | ||
3rd | poplamił | poplamiła | poplamiło | poplamili | poplamiły | |
impersonal | poplamiono | |||||
conditional | 1st | poplamiłbym | poplamiłabym | poplamilibyśmy | poplamiłybyśmy | |
2nd | poplamiłbyś | poplamiłabyś | poplamilibyście | poplamiłybyście | ||
3rd | poplamiłby | poplamiłaby | poplamiłoby | poplamiliby | poplamiłyby | |
impersonal | poplamiono by | |||||
imperative | 1st | niech poplamię | poplammy | |||
2nd | poplam | poplamcie | ||||
3rd | niech poplami | niech poplamią | ||||
passive adjectival participle | poplamiony | poplamiona | poplamione | poplamieni | poplamione | |
anterior adverbial participle | poplamiwszy | |||||
verbal noun | poplamienie |
Further reading
- poplamić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- poplamić in Polish dictionaries at PWN