pomówić
Polish
Etymology
From po- + mówić.
Pronunciation
- IPA(key): /pɔˈmu.vit͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -uvit͡ɕ
- Syllabification: po‧mó‧wić
Verb
pomówić pf (imperfective pomawiać)
- (transitive) to have a conversation
- (transitive) to accuse, to impute
- Synonyms: imputować, posądzić
- (reflexive) to accuse each other
Conjugation
Conjugation of pomówić pf
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
| infinitive | pomówić | |||||
| future tense | 1st | pomówię | pomówimy | |||
| 2nd | pomówisz | pomówicie | ||||
| 3rd | pomówi | pomówią | ||||
| impersonal | pomówi się | |||||
| past tense | 1st | pomówiłem | pomówiłam | pomówiliśmy | pomówiłyśmy | |
| 2nd | pomówiłeś | pomówiłaś | pomówiliście | pomówiłyście | ||
| 3rd | pomówił | pomówiła | pomówiło | pomówili | pomówiły | |
| impersonal | pomówiono | |||||
| conditional | 1st | pomówiłbym | pomówiłabym | pomówilibyśmy | pomówiłybyśmy | |
| 2nd | pomówiłbyś | pomówiłabyś | pomówilibyście | pomówiłybyście | ||
| 3rd | pomówiłby | pomówiłaby | pomówiłoby | pomówiliby | pomówiłyby | |
| impersonal | pomówiono by | |||||
| imperative | 1st | niech pomówię | pomówmy | |||
| 2nd | pomów | pomówcie | ||||
| 3rd | niech pomówi | niech pomówią | ||||
| passive adjectival participle | pomówiony | pomówiona | pomówione | pomówieni | pomówione | |
| anterior adverbial participle | pomówiwszy | |||||
| verbal noun | pomówienie | |||||
Derived terms
noun
- pomówienie
Further reading
- pomówić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- pomówić in Polish dictionaries at PWN