pominout
Czech
Etymology
From Old Czech pominúti. Equivalent to po- + minout
Pronunciation
- IPA(key): [ˈpomɪnou̯t]
Verb
pominout pf (imperfective pomíjet)
- to pass, to stop, to cease
- Bolest brzy pominula.
- The pain soon passed.
- to ignore, to disregard
- Pomineme-li...,
- Leaving aside...
- (reflexive with se) to lose one's mind, to go crazy
- Synonyms: pomást se, zbláznit se
Conjugation
Conjugation
Present forms | indicative | imperative | ||
---|---|---|---|---|
singular | plural | singular | plural | |
1st person | pominu | pomineme | — | pomiňme |
2nd person | pomineš | pominete | pomiň | pomiňte |
3rd person | pomine | pominou | — | — |
The verb pominout does not have present tense and the present forms are used to express future only. |
Participles | Past participles | Passive participles | ||
---|---|---|---|---|
singular | plural | singular | plural | |
masculine animate | pominul | pominuli | pominut | pominuti |
masculine inanimate | pominuly | pominuty | ||
feminine | pominula | pominuta | ||
neuter | pominulo | pominula | pominuto | pominuta |
Transgressives | present | past |
---|---|---|
masculine singular | — | pominuv |
feminine + neuter singular | — | pominuvši |
plural | — | pominuvše |
Further reading
- pominouti in Příruční slovník jazyka českého, 1935–1957
- pominouti in Slovník spisovného jazyka českého, 1960–1971, 1989