pokłócić
Polish
Etymology
From po- + kłócić.
Pronunciation
- IPA(key): /pɔˈkwu.t͡ɕit͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -ut͡ɕit͡ɕ
- Syllabification: po‧kłó‧cić
Verb
pokłócić pf (imperfective kłócić)
- (transitive) to cause to quarrel
- Synonym: skłócić
- (reflexive) to quarrel, to wrangle
- Synonym: skłócić się
Conjugation
Conjugation of pokłócić pf
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
| infinitive | pokłócić | |||||
| future tense | 1st | pokłócę | pokłócimy | |||
| 2nd | pokłócisz | pokłócicie | ||||
| 3rd | pokłóci | pokłócą | ||||
| impersonal | pokłóci się | |||||
| past tense | 1st | pokłóciłem | pokłóciłam | pokłóciliśmy | pokłóciłyśmy | |
| 2nd | pokłóciłeś | pokłóciłaś | pokłóciliście | pokłóciłyście | ||
| 3rd | pokłócił | pokłóciła | pokłóciło | pokłócili | pokłóciły | |
| impersonal | pokłócono | |||||
| conditional | 1st | pokłóciłbym | pokłóciłabym | pokłócilibyśmy | pokłóciłybyśmy | |
| 2nd | pokłóciłbyś | pokłóciłabyś | pokłócilibyście | pokłóciłybyście | ||
| 3rd | pokłóciłby | pokłóciłaby | pokłóciłoby | pokłóciliby | pokłóciłyby | |
| impersonal | pokłócono by | |||||
| imperative | 1st | niech pokłócę | pokłóćmy | |||
| 2nd | pokłóć | pokłóćcie | ||||
| 3rd | niech pokłóci | niech pokłócą | ||||
| passive adjectival participle | pokłócony | pokłócona | pokłócone | pokłóceni | pokłócone | |
| anterior adverbial participle | pokłóciwszy | |||||
| verbal noun | pokłócenie | |||||
Further reading
- pokłócić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- pokłócić in Polish dictionaries at PWN