pokrzyczeć
Polish
Etymology
From po- + krzyczeć.
Pronunciation
- IPA(key): /pɔˈkʂɨ.t͡ʂɛt͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -ɨt͡ʂɛt͡ɕ
- Syllabification: po‧krzy‧czeć
Verb
pokrzyczeć pf
- (intransitive) to shout for some time
Conjugation
Conjugation of pokrzyczeć pf
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
infinitive | pokrzyczeć | |||||
future tense | 1st | pokrzyczę | pokrzyczymy | |||
2nd | pokrzyczysz | pokrzyczycie | ||||
3rd | pokrzyczy | pokrzyczą | ||||
impersonal | pokrzyczy się | |||||
past tense | 1st | pokrzyczałem | pokrzyczałam | pokrzyczeliśmy | pokrzyczałyśmy | |
2nd | pokrzyczałeś | pokrzyczałaś | pokrzyczeliście | pokrzyczałyście | ||
3rd | pokrzyczał | pokrzyczała | pokrzyczało | pokrzyczeli | pokrzyczały | |
impersonal | pokrzyczano | |||||
conditional | 1st | pokrzyczałbym | pokrzyczałabym | pokrzyczelibyśmy | pokrzyczałybyśmy | |
2nd | pokrzyczałbyś | pokrzyczałabyś | pokrzyczelibyście | pokrzyczałybyście | ||
3rd | pokrzyczałby | pokrzyczałaby | pokrzyczałoby | pokrzyczeliby | pokrzyczałyby | |
impersonal | pokrzyczano by | |||||
imperative | 1st | niech pokrzyczę | pokrzyczmy | |||
2nd | pokrzycz | pokrzyczcie | ||||
3rd | niech pokrzyczy | niech pokrzyczą | ||||
anterior adverbial participle | pokrzyczawszy | |||||
verbal noun | pokrzyczenie |
Further reading
- pokrzyczeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- pokrzyczeć in Polish dictionaries at PWN