pogoń
See also: pogon, Pogoń, and pògón
Polish
Pronunciation
- IPA(key): /ˈpɔ.ɡɔɲ/
Audio (file) - Rhymes: -ɔɡɔɲ
- Syllabification: po‧goń
- Homophone: Pogoń
Etymology 1
Deverbal from pogonić.
Noun
pogoń f
- pursuit, chase [+ za (instrumental) = after someone or something]
- pursuit (trying to get something) [+ za (instrumental) = something]
Declension
Declension of pogoń
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | pogoń | pogonie |
genitive | pogoni | pogoni |
dative | pogoni | pogoniom |
accusative | pogoń | pogonie |
instrumental | pogonią | pogoniami |
locative | pogoni | pogoniach |
vocative | pogoni | pogonie |
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Verb
pogoń
- second-person singular imperative of pogonić
Further reading
- pogoń in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- pogoń in Polish dictionaries at PWN