pogardziciel
Polish
Etymology
From pogardzić + -ciel.
Pronunciation
- IPA(key): /pɔ.ɡarˈd͡ʑi.t͡ɕɛl/
Noun
pogardziciel m pers
- scorner, disdainer
- Synonym: wzgardziciel
Declension
declension of pogardziciel
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | pogardziciel | pogardziciele |
| genitive | pogardziciela | pogardzicieli |
| dative | pogardzicielowi | pogardzicielom |
| accusative | pogardziciela | pogardzicieli |
| instrumental | pogardzicielem | pogardzicielami |
| locative | pogardzicielu | pogardzicielach |
| vocative | pogardzicielu | pogardziciele |
Related terms
- (verbs) pogardzić, pogardzać
- (nouns) pogarda, pogardliwość
- (adjective) pogardliwy
- (adverb) pogardliwie
Further reading
- pogardziciel in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- pogardziciel in Polish dictionaries at PWN