Poenicus
Latin
Etymology
From Poenus (“Phoenician”) + -icus.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈpoe̯.ni.kus/, [ˈpoe̯nɪkʊs̠]
Adjective
Poenicus (feminine Poenica, neuter Poenicum); first/second-declension adjective
- Alternative form of pūnicus
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | Poenicus | Poenica | Poenicum | Poenicī | Poenicae | Poenica | |
Genitive | Poenicī | Poenicae | Poenicī | Poenicōrum | Poenicārum | Poenicōrum | |
Dative | Poenicō | Poenicō | Poenicīs | ||||
Accusative | Poenicum | Poenicam | Poenicum | Poenicōs | Poenicās | Poenica | |
Ablative | Poenicō | Poenicā | Poenicō | Poenicīs | |||
Vocative | Poenice | Poenica | Poenicum | Poenicī | Poenicae | Poenica |
References
- Poenicus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Pœnicus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré Latin-Français, Hachette