poczynienie
Polish
Etymology
From poczynić + -enie.
Pronunciation
- IPA(key): /pɔ.t͡ʂɨˈɲɛ.ɲɛ/
Noun
poczynienie n
- verbal noun of poczynić
Declension
declension of poczynienie
singular | |
---|---|
nominative | poczynienie |
genitive | poczynienia |
dative | poczynieniu |
accusative | poczynienie |
instrumental | poczynieniem |
locative | poczynieniu |
vocative | poczynienie |
Further reading
- poczynienie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- poczynienie in Polish dictionaries at PWN