ploratus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of plōrō.
Participle
plōrātus m (feminine plōrāta, neuter plōrātum); first/second declension
- cried out; complained; lamented
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | plōrātus | plōrāta | plōrātum | plōrātī | plōrātae | plōrāta | |
Genitive | plōrātī | plōrātae | plōrātī | plōrātōrum | plōrātārum | plōrātōrum | |
Dative | plōrātō | plōrātae | plōrātō | plōrātīs | plōrātīs | plōrātīs | |
Accusative | plōrātum | plōrātam | plōrātum | plōrātōs | plōrātās | plōrāta | |
Ablative | plōrātō | plōrātā | plōrātō | plōrātīs | plōrātīs | plōrātīs | |
Vocative | plōrāte | plōrāta | plōrātum | plōrātī | plōrātae | plōrāta |
Noun
plōrātus m (genitive plōrātūs); fourth declension
- crying, wailing, weeping, lamenting
Inflection
Fourth declension.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | plōrātus | plōrātūs |
Genitive | plōrātūs | plōrātuum |
Dative | plōrātuī | plōrātibus |
Accusative | plōrātum | plōrātūs |
Ablative | plōrātū | plōrātibus |
Vocative | plōrātus | plōrātūs |
References
- ploratus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- ploratus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- ploratus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette