pięknoduch
Polish
Etymology
From piękny + -o- + duch, a calque of German Schöngeist, which is a calque of French bel esprit.
Pronunciation
- IPA(key): /pjɛŋˈknɔ.dux/
- Rhymes: -ɔdux
- Syllabification: pięk‧no‧duch
Noun
pięknoduch m pers
- (derogatory) aesthete (someone detached from reality who values aesthetic aspects of life too much)
- Synonym: esteta
Declension
Declension of pięknoduch
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | pięknoduch | pięknoduchy |
| genitive | pięknoducha | pięknoduchów |
| dative | pięknoduchowi | pięknoduchom |
| accusative | pięknoducha | pięknoduchów |
| instrumental | pięknoduchem | pięknoduchami |
| locative | pięknoduchu | pięknoduchach |
| vocative | pięknoduchu | pięknoduchy |
Related terms
adjective
- pięknoduchowski
noun
- pięknoduchostwo
Further reading
- pięknoduch in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- pięknoduch in Polish dictionaries at PWN