pinang
See also: Pinang
English
Noun
pinang (plural pinangs)
- A palm of the genus Nenga, endemic to Southeast Asia.
Anagrams
- Anping, naping, paning
Indonesian
Etymology
From Malay pinang.
Pronunciation
- IPA(key): [ˈpinaŋ]
- Hyphenation: pi‧nang
Noun
pinang (first-person possessive pinangku, second-person possessive pinangmu, third-person possessive pinangnya)
- betelnut
Hyponyms
- pinang awa
- pinang jerkat
- pinang kelapa
- pinang kotai
- pinang masak
- pinang merah
- pinang muda
- pinang raja
- pinang sebatang
- pinang senawar
- pinang sirih
Derived terms
- peminang
Verb
pinang
- to propose a girl or woman; to ask someone's hand (in marriage).
Derived terms
- meminang
- peminang
- peminangan
- pinangan
Further reading
- “pinang” in Kamus Besar Bahasa Indonesia, Jakarta: Language Development and Fostering Agency — Ministry of Education, Culture, Research, and Technology of the Republic Indonesia, 2016.
Malay
Etymology
First attested in the Talang Tuo inscription, 684 AD, as Old Malay pinaṃ.
Noun
pinang (Jawi spelling ڤينڠ, plural pinang-pinang, informal 1st possessive pinangku, 2nd possessive pinangmu, 3rd possessive pinangnya)
- betelnut
Descendants
- Indonesian: pinang
- → English: pinang
- → Hokkien: 檳榔/槟榔 (pin-nn̂g)
Further reading
- “pinang” in Pusat Rujukan Persuratan Melayu | Malay Literary Reference Centre, Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka, 2017.
Maranao
Noun
pinang
- cannonball
- Synonym: pitonang
References
- A Maranao Dictionary, by Howard P. McKaughan and Batua A. Macaraya