pijnigen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch pinigen, from Old Dutch pīnigon.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈpɛi̯.nə.ɣə(n)/
Audio (file) - Hyphenation: pij‧ni‧gen
Verb
pijnigen
- (transitive) to inflict pain upon, to torment physically, to torture, to pain
- Synonyms: folteren, martelen
- (transitive) to hurt, to harm, to pain
- Synonym: bezeren
- (reflexive) to make a great, painstaking effort
Inflection
| Inflection of pijnigen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | pijnigen | |||
| past singular | pijnigde | |||
| past participle | gepijnigd | |||
| infinitive | pijnigen | |||
| gerund | pijnigen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | pijnig | pijnigde | ||
| 2nd person sing. (jij) | pijnigt | pijnigde | ||
| 2nd person sing. (u) | pijnigt | pijnigde | ||
| 2nd person sing. (gij) | pijnigt | pijnigde | ||
| 3rd person singular | pijnigt | pijnigde | ||
| plural | pijnigen | pijnigden | ||
| subjunctive sing.1 | pijnige | pijnigde | ||
| subjunctive plur.1 | pijnigen | pijnigden | ||
| imperative sing. | pijnig | |||
| imperative plur.1 | pijnigt | |||
| participles | pijnigend | gepijnigd | ||
| 1) Archaic. | ||||
Related terms
- pijn