penitus
Latin
Etymology 1
From penes, related to penetrō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈpe.ni.tus/, [ˈpɛnɪt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈpe.ni.tus/, [ˈpɛːnit̪us]
Adjective
penitus (feminine penita, neuter penitum, comparative penitior, superlative penitissimus); first/second-declension adjective
- inner, inward
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | penitus | penita | penitum | penitī | penitae | penita | |
Genitive | penitī | penitae | penitī | penitōrum | penitārum | penitōrum | |
Dative | penitō | penitō | penitīs | ||||
Accusative | penitum | penitam | penitum | penitōs | penitās | penita | |
Ablative | penitō | penitā | penitō | penitīs | |||
Vocative | penite | penita | penitum | penitī | penitae | penita |
Adverb
penitus (not comparable)
- inwardly, inside
- Synonyms: intrō, intrā
- Antonyms: forās, forīs, extrīnsecus
- (from) within
- thoroughly, (not) at all
- Synonyms: omnīnō, prorsus, funditus
- deeply
- Synonym: altē
Etymology 2
From pēnis (“tail”) + -ītus.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /peːˈniː.tus/, [peːˈniːt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /peˈni.tus/, [peˈniːt̪us]
Adjective
pēnītus (feminine pēnīta, neuter pēnītum); first/second-declension adjective
- (rare) having a tail
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | pēnītus | pēnīta | pēnītum | pēnītī | pēnītae | pēnīta | |
Genitive | pēnītī | pēnītae | pēnītī | pēnītōrum | pēnītārum | pēnītōrum | |
Dative | pēnītō | pēnītō | pēnītīs | ||||
Accusative | pēnītum | pēnītam | pēnītum | pēnītōs | pēnītās | pēnīta | |
Ablative | pēnītō | pēnītā | pēnītō | pēnītīs | |||
Vocative | pēnīte | pēnīta | pēnītum | pēnītī | pēnītae | pēnīta |
References
- “penitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “penitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- penitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- a thing has been vividly impressed on our[TR1] memory: aliquid in memoria nostra penitus insidet
- to have a thorough grasp of a subject: penitus percipere et comprehendere aliquid (De Or. 1. 23. 108)
- a thing is deeply impressed on the mind: aliquid in animo haeret, penitus insedit or infixum est
- to impress a thing on one's memory, mind: aliquid animo mentique penitus mandare (Catil. 1. 11. 27)
- to be well acquainted with the views of philosophers: praecepta philosophorum (penitus) percepta habere
- he is in a suspicious mood: suspicio ei penitus inhaeret
- to destroy superstition root and branch: superstitionem radicitus or penitus evellere
- a thing has been vividly impressed on our[TR1] memory: aliquid in memoria nostra penitus insidet