peacaigh
Irish
Etymology 1
From peaca (“sin”) + -igh.
Verb
peacaigh (present analytic peacaíonn, future analytic peacóidh, verbal noun peacú, past participle peacaithe)
- sin
Conjugation
Second Conjugation
singular | plural | relative | autonomous | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | first | second | third | ||||
indicative | present | peacaím | peacaíonn tú; peacaír† | peacaíonn sé, sí | peacaímid; peacaíonn muid | peacaíonn sibh | peacaíonn siad; peacaíd† | a pheacaíonn; a pheacaíos / a bpeacaíonn*; a bpeacaíos* | peacaítear |
past | pheacaigh mé; pheacaíos | pheacaigh tú; pheacaís | pheacaigh sé, sí | pheacaíomar; pheacaigh muid | pheacaigh sibh; pheacaíobhair | pheacaigh siad; pheacaíodar | a pheacaigh / ar pheacaigh* | peacaíodh | |
past habitual | pheacaínn / bpeacaínn‡‡ | pheacaíteá / bpeacaíteᇇ | pheacaíodh sé, sí / bpeacaíodh sé, s퇇 | pheacaímis; pheacaíodh muid / bpeacaímis‡‡; bpeacaíodh muid‡‡ | pheacaíodh sibh / bpeacaíodh sibh‡‡ | pheacaídís; pheacaíodh siad / bpeacaídís‡‡; bpeacaíodh siad‡‡ | a pheacaíodh / a bpeacaíodh* | pheacaítí / bpeacaít퇇 | |
future | peacóidh mé; peacód; peacóchaidh mé† | peacóidh tú; peacóir†; peacóchaidh tú† | peacóidh sé, sí; peacóchaidh sé, sí† | peacóimid; peacóidh muid; peacóchaimid†; peacóchaidh muid† | peacóidh sibh; peacóchaidh sibh† | peacóidh siad; peacóid†; peacóchaidh siad† | a pheacóidh; a pheacós; a pheacóchaidh†; a pheacóchas† / a bpeacóidh*; a bpeacós*; a bpeacóchaidh*†; a bpeacóchas*† | peacófar; peacóchar† | |
conditional | pheacóinn; pheacóchainn† / bpeacóinn‡‡; bpeacóchainn†‡‡ | pheacófá; pheacóchthᆠ/ bpeacófᇇ; bpeacóchthᆇ‡ | pheacódh sé, sí; pheacóchadh sé, sí† / bpeacódh sé, s퇇; bpeacóchadh sé, s톇‡ | pheacóimis; pheacódh muid; pheacóchaimis†; pheacóchadh muid† / bpeacóimis‡‡; bpeacódh muid‡‡; bpeacóchaimis†‡‡; bpeacóchadh muid†‡‡ | pheacódh sibh; pheacóchadh sibh† / bpeacódh sibh‡‡; bpeacóchadh sibh†‡‡ | pheacóidís; pheacódh siad; pheacóchadh siad† / bpeacóidís‡‡; bpeacódh siad‡‡; bpeacóchadh siad†‡‡ | a pheacódh; a pheacóchadh† / a bpeacódh*; a bpeacóchadh*† | pheacófaí; pheacóchthaí† / bpeacófa퇇; bpeacóchtha톇‡ | |
subjunctive | present | go bpeacaí mé; go bpeacaíod† | go bpeacaí tú; go bpeacaír† | go bpeacaí sé, sí | go bpeacaímid; go bpeacaí muid | go bpeacaí sibh | go bpeacaí siad; go bpeacaíd† | — | go bpeacaítear |
past | dá bpeacaínn | dá bpeacaíteá | dá bpeacaíodh sé, sí | dá bpeacaímis; dá bpeacaíodh muid | dá bpeacaíodh sibh | dá bpeacaídís; dá bpeacaíodh siad | — | dá bpeacaítí | |
imperative | peacaím | peacaigh | peacaíodh sé, sí | peacaímis | peacaígí; peacaídh† | peacaídís | — | peacaítear | |
verbal noun | peacú | ||||||||
past participle | peacaithe |
* Indirect relative
† Archaic or dialect form
‡‡ Dependent form used with particles that trigger eclipsis
Related terms
- peacach (“sinner”)
- peacúil (“sinful”)
Etymology 2
See the etymology of the main entry.
Adjective
peacaigh
- inflection of peacach:
- vocative and genitive singular masculine
- (archaic) dative singular feminine
Noun
peacaigh m
- inflection of peacach:
- vocative and genitive singular
- nominative and dative plural
Mutation
Irish mutation | ||
---|---|---|
Radical | Lenition | Eclipsis |
peacaigh | pheacaigh | bpeacaigh |
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs. |