particularis
Latin
Etymology
From particula + -āris.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /par.ti.kuˈlaː.ris/, [par.tɪ.kʊˈɫaː.rɪs]
Adjective
particulāris (neuter particulāre); third declension
- particular
- partial
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | particulāris | particulāre | particulārēs | particulāria | |
Genitive | particulāris | particulāris | particulārium | particulārium | |
Dative | particulārī | particulārī | particulāribus | particulāribus | |
Accusative | particulārem | particulāre | particulārēs, particulārīs | particulāria | |
Ablative | particulārī | particulārī | particulāribus | particulāribus | |
Vocative | particulāris | particulāre | particulārēs | particulāria |
Descendants
- Catalan: particular
- English: particular
- French: particulier
- Italian: particolare
- Portuguese: particular
- Romanian: particular
- Spanish: particular
References
- particularis in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- particularis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette