parlatıcı

parlatıcı

Turkish

Etymology

From parlatmak (“to make something shine”) +‎ -cı.

Pronunciation

• IPA^(key): [pɑɾɫɑtɯdʒɯ]
• Hyphenation: par‧la‧tı‧cı

Noun

parlatıcı (definite accusative parlatıcıyı, plural parlatıcılar)

1. lip gloss
2. any product that applied to get a shiny look.

Declension

Inflection
Nominative	parlatıcı
Definite accusative	parlatıcıyı
	Singular	Plural
Nominative	parlatıcı	parlatıcılar
Definite accusative	parlatıcıyı	parlatıcıları
Dative	parlatıcıya	parlatıcılara
Locative	parlatıcıda	parlatıcılarda
Ablative	parlatıcıdan	parlatıcılardan
Genitive	parlatıcının	parlatıcıların
Possessive forms Singular Plural 1st singular parlatıcım parlatıcılarım 2nd singular parlatıcın parlatıcıların 3rd singular parlatıcısı parlatıcıları 1st plural parlatıcımız parlatıcılarımız 2nd plural parlatıcınız parlatıcılarınız 3rd plural parlatıcıları parlatıcıları
Predicative forms Singular Plural 1st singular parlatıcıyım parlatıcılarım 2nd singular parlatıcısın parlatıcılarsın 3rd singular parlatıcı parlatıcıdır parlatıcılar parlatıcılardır 1st plural parlatıcıyız parlatıcılarız 2nd plural parlatıcısınız parlatıcılarsınız 3rd plural parlatıcılar parlatıcılardır

Synonyms

• dudak parlatıcısı (1)