parku
Esperanto
Verb
parku
- imperative of parki
Finnish
Etymology
parkua + -u
Pronunciation
- IPA(key): [ˈpɑrku]
- Hyphenation: par‧ku
Noun
parku
- cry (especially of a child)
Declension
Inflection of parku (Kotus type 1/valo, k- gradation) | |||
---|---|---|---|
nominative | parku | parut | |
genitive | parun | parkujen | |
partitive | parkua | parkuja | |
illative | parkuun | parkuihin | |
singular | plural | ||
nominative | parku | parut | |
accusative | nom. | parku | parut |
gen. | parun | ||
genitive | parun | parkujen | |
partitive | parkua | parkuja | |
inessive | parussa | paruissa | |
elative | parusta | paruista | |
illative | parkuun | parkuihin | |
adessive | parulla | paruilla | |
ablative | parulta | paruilta | |
allative | parulle | paruille | |
essive | parkuna | parkuina | |
translative | paruksi | paruiksi | |
instructive | — | paruin | |
abessive | parutta | paruitta | |
comitative | — | parkuineen |
Related terms
- parkaista
- parkua
Anagrams
- Krapu, krapu, purka
Latvian
Noun
parku m
- accusative singular form of parks
- instrumental singular form of parks
- genitive plural form of parks
Lithuanian
Noun
parku m
- instrumental singular of parkas
Lower Sorbian
Pronunciation
- IPA(key): [ˈparku]
Noun
parku
- locative singular of park
Polish
Noun
parku m
- genitive singular of park
- locative singular of park
- vocative singular of park