antynomiczność
Polish
Etymology
From antynomiczny + -ość. First attested in 1910.[1][2]
Pronunciation
- IPA(key): /an.tɨ.nɔˈmit͡ʂ.nɔɕt͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -it͡ʂnɔɕt͡ɕ
- Syllabification: an‧ty‧no‧micz‧ność
Noun
antynomiczność f
- (logic, philosophy) the quality of being antinomic
Declension
Declension of antynomiczność
| singular | |
|---|---|
| nominative | antynomiczność |
| genitive | antynomiczności |
| dative | antynomiczności |
| accusative | antynomiczność |
| instrumental | antynomicznością |
| locative | antynomiczności |
| vocative | antynomiczności |
Related terms
adjective
- antynomiczny
- antynomijny
noun
- antynomia
References
- Krytyka: miesięcznik społeczny, naukowy i literacki, volume 12, Wacław Pasławski, 1910, page 258: “Rozwija się też jakaś głęboka nieufność do rozumu, natury i rzeczywistości, podczas gdy z drugiej strony antynomiczność zaostrzonego myślenia występuje w całej pełni, albowiem „wola myśli”, jak i wszelka wola i jej wpływ kierowniczy […] ”
- antynomiczność in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
Further reading
- antynomiczność in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- antynomiczność in Polish dictionaries at PWN