antroponim
Polish
Etymology
From antropo- + -onim. First attested in 1949.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /an.trɔˈpɔ.ɲim/
Audio (file) - Rhymes: -ɔɲim
- Syllabification: an‧tro‧po‧nim
Noun
antroponim m inan
- anthroponym
Declension
Declension of antroponim
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | antroponim | antroponimy |
| genitive | antroponimu | antroponimów |
| dative | antroponimowi | antroponimom |
| accusative | antroponim | antroponimy |
| instrumental | antroponimem | antroponimami |
| locative | antroponimie | antroponimach |
| vocative | antroponimie | antroponimy |
Related terms
adjective
- antroponimiczny
noun
- antroponimia
References
- Roczniki humanistyczne, Katolicki Uniwersytet Lubelski. Towarzystwo Naukowe. Wydział Historyczno-Filologiczny, volume 49-50, issue 6, Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Wydział Historyczno-Filologiczny, 1949, page 266: “Można także, pozostając w tej samej klasie toponimów etnicznych, antroponim ten zinterpretować jako pochodny od nazwy miejscowej w radzju Leśna, leśne, Leśnia, jako etnonimy w rodzaju […] ”
Further reading
- antroponim in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- antroponim in Polish dictionaries at PWN
Romanian
Etymology
From French anthroponyme.
Noun
antroponim n (plural antroponime)
- anthroponym
Declension
Declension of antroponim
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
| nominative/accusative | (un) antroponim | antroponimul | (niște) antroponime | antroponimele |
| genitive/dative | (unui) antroponim | antroponimului | (unor) antroponime | antroponimelor |
| vocative | antroponimule | antroponimelor | ||