paenulatus
Latin
Etymology
From paenula (“kind of cloak or mantle”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /pae̯.nuˈlaː.tus/, [pae̯.nʊˈɫaː.tʊs]
Adjective
paenulātus (feminine paenulāta, neuter paenulātum); first/second declension
- wearing a paenula
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | paenulātus | paenulāta | paenulātum | paenulātī | paenulātae | paenulāta | |
Genitive | paenulātī | paenulātae | paenulātī | paenulātōrum | paenulātārum | paenulātōrum | |
Dative | paenulātō | paenulātō | paenulātīs | ||||
Accusative | paenulātum | paenulātam | paenulātum | paenulātōs | paenulātās | paenulāta | |
Ablative | paenulātō | paenulātā | paenulātō | paenulātīs | |||
Vocative | paenulāte | paenulāta | paenulātum | paenulātī | paenulātae | paenulāta |
Related terms
- paenula
- paenulārius
- paenuleus
References
- paenulatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- paenulatus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- paenulatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette