otumanić
Polish
Etymology
From o- + tumanić.
Pronunciation
- IPA(key): /ɔ.tuˈma.ɲit͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -aɲit͡ɕ
- Syllabification: o‧tu‧ma‧nić
Verb
otumanić pf (imperfective otumaniać)
- (transitive, colloquial) to dumbify
- Synonym: ogłupić
- (transitive, colloquial) to fuddle
- Synonym: odurzyć
- (reflexive, colloquial) to dumbify oneself
- Synonym: ogłupić się
- (reflexive, colloquial) to fuddle oneself
- Synonym: odurzyć się
Conjugation
Conjugation of otumanić pf
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
infinitive | otumanić | |||||
future tense | 1st | otumanię | otumanimy | |||
2nd | otumanisz | otumanicie | ||||
3rd | otumani | otumanią | ||||
impersonal | otumani się | |||||
past tense | 1st | otumaniłem | otumaniłam | otumaniliśmy | otumaniłyśmy | |
2nd | otumaniłeś | otumaniłaś | otumaniliście | otumaniłyście | ||
3rd | otumanił | otumaniła | otumaniło | otumanili | otumaniły | |
impersonal | otumaniono | |||||
conditional | 1st | otumaniłbym | otumaniłabym | otumanilibyśmy | otumaniłybyśmy | |
2nd | otumaniłbyś | otumaniłabyś | otumanilibyście | otumaniłybyście | ||
3rd | otumaniłby | otumaniłaby | otumaniłoby | otumaniliby | otumaniłyby | |
impersonal | otumaniono by | |||||
imperative | 1st | niech otumanię | otumańmy | |||
2nd | otumań | otumańcie | ||||
3rd | niech otumani | niech otumanią | ||||
passive adjectival participle | otumaniony | otumaniona | otumanione | otumanieni | otumanione | |
anterior adverbial participle | otumaniwszy | |||||
verbal noun | otumanienie |
Derived terms
adjective
- otumaniony
noun
- otumanienie
Related terms
adjectives
- otumaniały
- tumanowaty
noun
- tuman
verbs
- otumanieć
- tumanieć
Further reading
- otumanić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- otumanić in Polish dictionaries at PWN