otr
See also: OTR
Norwegian Bokmål
Verb
otr
- imperative of otre
Norwegian Nynorsk
Verb
otr
- imperative of otre
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *utraz, from Proto-Indo-European *udrós.
Noun
otr m (genitive otrs, plural otrar)
- an otter
Declension
Declension of otr (strong a-stem)
masculine | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | otr | otrinn | otrar | otrarnir |
accusative | otr | otrinn | otra | otrana |
dative | otri | otrinum | otrum | otrunum |
genitive | otrs | otrsins | otra | otranna |
Descendants
- Icelandic: otur
- Faroese: otur
- Norwegian Nynorsk: oter
- Norwegian Bokmål: oter
- Old Swedish: oter, uter
- Swedish: utter
- Danish: odder
References
- otr in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press