otomobilcilik

otomobilcilik

Turkish

Etymology

From otomobilci +‎ -lik.

Pronunciation

• IPA^(key): [otomobiɫd͡ʒiɫic]
• Hyphenation: o‧to‧mo‧bil‧ci‧lik

Noun

otomobilcilik (definite accusative otomobilciliği, plural otomobilcilikler)

1. The job of the automobile retailer

Declension

Inflection
Nominative	otomobilcilik
Definite accusative	otomobilciliği
	Singular	Plural
Nominative	otomobilcilik	otomobilcilikler
Definite accusative	otomobilciliği	otomobilcilikleri
Dative	otomobilciliğe	otomobilciliklere
Locative	otomobilcilikte	otomobilciliklerde
Ablative	otomobilcilikten	otomobilciliklerden
Genitive	otomobilciliğin	otomobilciliklerin
Possessive forms Singular Plural 1st singular otomobilciliğim otomobilciliklerim 2nd singular otomobilciliğin otomobilciliklerin 3rd singular otomobilciliği otomobilcilikleri 1st plural otomobilciliğimiz otomobilciliklerimiz 2nd plural otomobilciliğiniz otomobilcilikleriniz 3rd plural otomobilcilikleri otomobilcilikleri
Predicative forms Singular Plural 1st singular otomobilciliğim otomobilciliklerim 2nd singular otomobilciliksin otomobilciliklersin 3rd singular otomobilcilik otomobilciliktir otomobilcilikler otomobilciliklerdir 1st plural otomobilciliğiz otomobilcilikleriz 2nd plural otomobilciliksiniz otomobilciliklersiniz 3rd plural otomobilcilikler otomobilciliklerdir

Synonyms

• otoculuk