osamotnić
Polish
Etymology
From o- + samotny + -ić.
Pronunciation
- IPA(key): /ɔ.saˈmɔt.ɲit͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -ɔtɲit͡ɕ
- Syllabification: o‧sa‧mot‧nić
Verb
osamotnić pf (imperfective osamotniać)
- (transitive) to abandon, to desert, to forsake
Conjugation
Conjugation of osamotnić pf
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
| infinitive | osamotnić | |||||
| future tense | 1st | osamotnię | osamotnimy | |||
| 2nd | osamotnisz | osamotnicie | ||||
| 3rd | osamotni | osamotnią | ||||
| impersonal | osamotni się | |||||
| past tense | 1st | osamotniłem | osamotniłam | osamotniliśmy | osamotniłyśmy | |
| 2nd | osamotniłeś | osamotniłaś | osamotniliście | osamotniłyście | ||
| 3rd | osamotnił | osamotniła | osamotniło | osamotnili | osamotniły | |
| impersonal | osamotniono | |||||
| conditional | 1st | osamotniłbym | osamotniłabym | osamotnilibyśmy | osamotniłybyśmy | |
| 2nd | osamotniłbyś | osamotniłabyś | osamotnilibyście | osamotniłybyście | ||
| 3rd | osamotniłby | osamotniłaby | osamotniłoby | osamotniliby | osamotniłyby | |
| impersonal | osamotniono by | |||||
| imperative | 1st | niech osamotnię | osamotnijmy | |||
| 2nd | osamotnij | osamotnijcie | ||||
| 3rd | niech osamotni | niech osamotnią | ||||
| passive adjectival participle | osamotniony | osamotniona | osamotnione | osamotnieni | osamotnione | |
| anterior adverbial participle | osamotniwszy | |||||
| verbal noun | osamotnienie | |||||
Derived terms
noun
- osamotnienie
Further reading
- osamotnić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- osamotnić in Polish dictionaries at PWN