osamotnieć
Polish
Etymology
From o- + samotnieć.
Pronunciation
- IPA(key): /ɔ.saˈmɔt.ɲɛt͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -ɔtɲɛt͡ɕ
- Syllabification: o‧sa‧mot‧nieć
Verb
osamotnieć pf (imperfective samotnieć)
- (intransitive) to become recluse
Conjugation
Conjugation of osamotnieć pf
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
infinitive | osamotnieć | |||||
future tense | 1st | osamotnieję | osamotniejemy | |||
2nd | osamotniejesz | osamotniejecie | ||||
3rd | osamotnieje | osamotnieją | ||||
impersonal | osamotnieje się | |||||
past tense | 1st | osamotniałem | osamotniałam | osamotnieliśmy | osamotniałyśmy | |
2nd | osamotniałeś | osamotniałaś | osamotnieliście | osamotniałyście | ||
3rd | osamotniał | osamotniała | osamotniało | osamotnieli | osamotniały | |
impersonal | osamotniano | |||||
conditional | 1st | osamotniałbym | osamotniałabym | osamotnielibyśmy | osamotniałybyśmy | |
2nd | osamotniałbyś | osamotniałabyś | osamotnielibyście | osamotniałybyście | ||
3rd | osamotniałby | osamotniałaby | osamotniałoby | osamotnieliby | osamotniałyby | |
impersonal | osamotniano by | |||||
imperative | 1st | niech osamotnieję | osamotniejmy | |||
2nd | osamotniej | osamotniejcie | ||||
3rd | niech osamotnieje | niech osamotnieją | ||||
anterior adverbial participle | osamotniawszy | |||||
verbal noun | osamotnienie |
Derived terms
adjectives
- osamotniały
- osamotniony
noun
- osamotnienie
Related terms
adjective
- samotny
noun
- samotność
Further reading
- osamotnieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- osamotnieć in Polish dictionaries at PWN