orânduitor
Romanian
Etymology
From orândui + -tor.
Noun
orânduitor m (plural orânduitori)
- (obsolete) organizer
Declension
Declension of orânduitor
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) orânduitor | orânduitorul | (niște) orânduitori | orânduitorii |
genitive/dative | (unui) orânduitor | orânduitorului | (unor) orânduitori | orânduitorilor |
vocative | orânduitorule | orânduitorilor |
References
- orânduitor in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN