ortak

ortak

Serbo-Croatian

Etymology

Borrowed from Ottoman Turkish اورتاق‎ (ortak).

Pronunciation

• IPA^(key): /ǒrtaːk/
• Hyphenation: or‧tak

Noun

òrtāk m (Cyrillic spelling о̀рта̄к)

1. partner, associate (in business)
2. accomplice
3. (colloquial) friend, mate

Declension

Declension of ortak

	singular	plural
nominative	òrtāk	ortáci
genitive	ortáka	ortaka
dative	ortaku	ortacima
accusative	ortaka	ortake
vocative	ortače	ortaci
locative	ortaku	ortacima
instrumental	ortakom	ortacima

---

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish اورتاق‎ (ortak), from Old Turkic ortuk‎ (ortuk).

Pronunciation

• IPA^(key): /oɾˈtak/
• Hyphenation: or‧tak

Noun

ortak (definite accusative ortağı, plural ortaklar)

1. associate
2. partner

Declension

Inflection
Nominative	ortak
Definite accusative	ortağı
	Singular	Plural
Nominative	ortak	ortaklar
Definite accusative	ortağı	ortakları
Dative	ortağa	ortaklara
Locative	ortakta	ortaklarda
Ablative	ortaktan	ortaklardan
Genitive	ortağın	ortakların
Possessive forms Singular Plural 1st singular ortağım ortaklarım 2nd singular ortağın ortakların 3rd singular ortağı ortakları 1st plural ortağımız ortaklarımız 2nd plural ortağınız ortaklarınız 3rd plural ortakları ortakları
Predicative forms Singular Plural 1st singular ortağım ortaklarım 2nd singular ortaksın ortaklarsın 3rd singular ortak ortaktır ortaklar ortaklardır 1st plural ortakız ortaklarız 2nd plural ortaksınız ortaklarsınız 3rd plural ortaklar ortaklardır

Derived terms

• ortaklı
• ortaklık