orrszarvaik
Hungarian
Etymology
orrszarv + -aik (possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈorsɒrvɒʲik]
- Hyphenation: orr‧szar‧va‧ik
Noun
orrszarvaik
- third-person plural (multiple possessions) possessive of orrszarv
Declension
Inflection (stem in -a-, back harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | orrszarvaik | — |
accusative | orrszarvaikat | — |
dative | orrszarvaiknak | — |
instrumental | orrszarvaikkal | — |
causal-final | orrszarvaikért | — |
translative | orrszarvaikká | — |
terminative | orrszarvaikig | — |
essive-formal | orrszarvaikként | — |
essive-modal | orrszarvaikul | — |
inessive | orrszarvaikban | — |
superessive | orrszarvaikon | — |
adessive | orrszarvaiknál | — |
illative | orrszarvaikba | — |
sublative | orrszarvaikra | — |
allative | orrszarvaikhoz | — |
elative | orrszarvaikból | — |
delative | orrszarvaikról | — |
ablative | orrszarvaiktól | — |