oridurius
Latin
Etymology
From ōs (“mouth”) + dūrus (“hard”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈduː.rus/, [ˈd̪uːrʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈdu.rus/, [ˈd̪uːrus]
Adjective
ōridūrius (feminine ōridūria, neuter ōridūrium); first/second-declension adjective
- hard-mouthed
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | ōridūrius | ōridūria | ōridūrium | ōridūriī | ōridūriae | ōridūria | |
Genitive | ōridūriī | ōridūriae | ōridūriī | ōridūriōrum | ōridūriārum | ōridūriōrum | |
Dative | ōridūriō | ōridūriō | ōridūriīs | ||||
Accusative | ōridūrium | ōridūriam | ōridūrium | ōridūriōs | ōridūriās | ōridūria | |
Ablative | ōridūriō | ōridūriā | ōridūriō | ōridūriīs | |||
Vocative | ōridūrie | ōridūria | ōridūrium | ōridūriī | ōridūriae | ōridūria |
References
- “oridurius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- oridurius in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- oridurius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette