orfevru
Romanian
Etymology
From French orfèvre
Noun
orfevru m (plural orfevri)
- goldsmith
Declension
Declension of orfevru
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) orfevru | orfevruul | (niște) orfevri | orfevrii |
genitive/dative | (unui) orfevru | orfevruului | (unor) orfevri | orfevrilor |
vocative | orfevruule | orfevrilor |