ordynator
Polish
Etymology
Borrowed from Latin ōrdinātor.
Pronunciation
- IPA(key): /ɔr.dɨˈna.tɔr/
Audio (file) - Rhymes: -atɔr
- Syllabification: or‧dy‧na‧tor
Noun
ordynator m pers (feminine ordynatorka)
- medical director
Declension
Declension of ordynator
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ordynator | ordynatorzy |
| genitive | ordynatora | ordynatorów |
| dative | ordynatorowi | ordynatorom |
| accusative | ordynatora | ordynatorów |
| instrumental | ordynatorem | ordynatorami |
| locative | ordynatorze | ordynatorach |
| vocative | ordynatorze | ordynatorzy |
Derived terms
adjective
- ordynatorski
Further reading
- ordynator in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- ordynator in Polish dictionaries at PWN