ordynacja
Polish
Etymology
Borrowed from Latin ōrdinātiō.
Pronunciation
- IPA(key): /ɔr.dɨˈnat͡s.ja/
Audio (file) - Rhymes: -at͡sja
- Syllabification: or‧dy‧nac‧ja
Noun
ordynacja f
- (Roman Catholicism) ordinance (religious practice or ritual prescribed by the church)
- (law) entail, fee tail (estate in land in common law wherein the land is inherited)
- (law) ordinance (edict, decree, order)
Declension
Declension of ordynacja
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ordynacja | ordynacje |
| genitive | ordynacji | ordynacji/ordynacyj (archaic) |
| dative | ordynacji | ordynacjom |
| accusative | ordynację | ordynacje |
| instrumental | ordynacją | ordynacjami |
| locative | ordynacji | ordynacjach |
| vocative | ordynacjo | ordynacje |
Derived terms
adjective
- ordynacyjny
Related terms
verbs
- ordynować
- zaordynować
Further reading
- ordynacja in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- ordynacja in Polish dictionaries at PWN