opzwepen
Dutch
Etymology
Compound of op + zwepen.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɔpˌzʋeːpə(n)/
Audio (file) - Hyphenation: op‧zwe‧pen
Verb
opzwepen
- (transitive) to urge or chase on with a whip
- (transitive) to excite, to whip up
Inflection
| Inflection of opzwepen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | opzwepen | |||
| past singular | zweepte op | |||
| past participle | opgezweept | |||
| infinitive | opzwepen | |||
| gerund | opzwepen n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | zweep op | zweepte op | opzweep | opzweepte |
| 2nd person sing. (jij) | zweept op | zweepte op | opzweept | opzweepte |
| 2nd person sing. (u) | zweept op | zweepte op | opzweept | opzweepte |
| 2nd person sing. (gij) | zweept op | zweepte op | opzweept | opzweepte |
| 3rd person singular | zweept op | zweepte op | opzweept | opzweepte |
| plural | zwepen op | zweepten op | opzwepen | opzweepten |
| subjunctive sing.1 | zwepe op | zweepte op | opzwepe | opzweepte |
| subjunctive plur.1 | zwepen op | zweepten op | opzwepen | opzweepten |
| imperative sing. | zweep op | |||
| imperative plur.1 | zweept op | |||
| participles | opzwepend | opgezweept | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
- opzweper
- opzweperij