oprawca
Polish
Etymology
From oprawić + -ca.
Pronunciation
IPA(key): /ɔˈpraf.t͡sa/
Noun
oprawca m pers (feminine oprawczyni)
- torturer
- executioner, hangman
Declension
declension of oprawca
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | oprawca | oprawcy |
genitive | oprawcy | oprawców |
dative | oprawcy | oprawcom |
accusative | oprawcę | oprawców |
instrumental | oprawcą | oprawcami |
locative | oprawcy | oprawcach |
vocative | oprawco | oprawcy |
Synonyms
- kat
Further reading
- oprawca in Polish dictionaries at PWN