oprapen
Dutch
Etymology
From op + rapen.
Pronunciation
Audio (file) - Rhymes: -aːpən
Verb
oprapen
- to pick up from the ground or floor
Inflection
| Inflection of oprapen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | oprapen | |||
| past singular | raapte op | |||
| past participle | opgeraapt | |||
| infinitive | oprapen | |||
| gerund | oprapen n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | raap op | raapte op | opraap | opraapte |
| 2nd person sing. (jij) | raapt op | raapte op | opraapt | opraapte |
| 2nd person sing. (u) | raapt op | raapte op | opraapt | opraapte |
| 2nd person sing. (gij) | raapt op | raapte op | opraapt | opraapte |
| 3rd person singular | raapt op | raapte op | opraapt | opraapte |
| plural | rapen op | raapten op | oprapen | opraapten |
| subjunctive sing.1 | rape op | raapte op | oprape | opraapte |
| subjunctive plur.1 | rapen op | raapten op | oprapen | opraapten |
| imperative sing. | raap op | |||
| imperative plur.1 | raapt op | |||
| participles | oprapend | opgeraapt | ||
| 1) Archaic. | ||||
Anagrams
- rapen op